احسان علیخانی سکوت دو ماهه‌اش را شکست

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان ، احسان علیخانی هم روبروی ستاره های دنیا بازی می کنید. همین سوژه کافی بود تا سراغ این چهره محبوب برویم؛ او که با ماه عسل، بدجور در دل مردم جا کرده است. علیخانی نزدیک به دو ماه است سکوت رسانه ای کرده و از همان ابتدا هم گفت که مصاحبه نمی کند. او قصد نداشت سکوت رسانه ای اش را بشکند اما این بار سوژه متفاوت بود؛ فوتبال.

آقای علیخانی قرار است مقابل ستاره های دنیا بازی کنید. در این باره حرف می زنید؟ البته زیاد سرحال نیستید و انگار سرما خورده اید. به بازی می رسید؟

والا غیر از این مشکل، مشکل دیسک کمر هم دارم. تنیس بازی کردم و دیسک کمرم عود کرده. حتی کارم به گرفتن mri کشید.

ولی این بازی خیلی تاریخی است و حضور در آن برای هرکسی وسوسه انگیز است.

بله، قطعا این بازی به یادماندنی است. ممکن است در حد اینکه بروم و کمک کنم، حضور داشته باشم ولی احتمالش کم است بازی کنم.

پس بازی نمی کنید.

نمی دانم می شود یا نه، ولی قطعا کنار تیم خواهم بود.

از چه زمانی با شما هماهنگی صورت گرفت؟

آقای یاریار با من تماس گرفتند. حدودا دو هفته قبل بود که با هم صحبت کردیم و از من دعوت کردند تا در این بازی حاضر شوم.

خبر دارد چه کسانی در تیم ستاره ها هستند؟

اطلاعات زیادی ندارم. در این حد که می دانم کارلوس، فیگو و خیلی ستاره ها حضور دارند.

از بازیکنان تیم ایران هم اطلاع دارید؟

بله، در جریان هستم که بچه های تیم 98 حضور دارند. همچنین عادل فردوسی پور، تنابنده و دوستان دیگری هم هستند.

چه شد که سراغ شما هم آمدند؟

راستش من قرار است حالا در کنار فوتبال، کارهای دیگری هم بکند. ما می خواهیم با بخشی از عواید حاصل از این بازی، یک اتفاقات خوبی را رقم بزنیم. راجع به آنها مفصل صحبت کرده ایم.

باز می کنید که چه اتفاقاتی؟

یکی دو طرح بوده که با دوستان صحبت کرده ایم و آنها هم استقبال کرده اند. از عواید بازی چنین کاری خواهیم کرد. اگر مردم استقبال کنند انشالله درآمد خوبی از بازی به دست می آید و می شود برنامه ها را به خوبی انجام داد. هدف ما این است که کارهای خیریه انجام بدهیم.

کمی ازهیجان حضور در این مسابقه بگوئید. به هر حال در تاریخ فوتبال ایران می ماند. این ستاره ها شاید سال های سال دیگر به ایران نیایند.

اصل اتفاق که خیلی خوب است. بالاخره حضور این بازیکنان در ایران یک اتفاق فوق العاده به حساب می آید. برای هر کدام از ما که در بازی حضور خواهیم داشت، هیجان انگیز و جذاب است. حالا اینکه از بازی چه استقبالی می شود را خدا می داند. امیدوارم بهترین اتفاق ها بیفتد. حضور این شکلی چنین ستاره هایی در ایران، بی سابقه بوده است. امیدوارم همه چیز خوب باشد. ماجرا که مارجرای واقعا جذابی است، از هر نظری که فکرش کنید

در تیم ستاره ها، کدام را بیشتر از همه دوست دارید؟

خب من لوئیز فیگو را خیلی دوست دارم. البته به آقای یاریار گفتم به جای اینکه من را دعوت کنید، حسین کعبی را دعوت کنید که جلوی فیگو بازی کند! (خنده)

آخر بازی پیراهن او را می گیرید؟

نه آقا. من از این کارها نمی کنم.

شما رئالی هستید؟

بله، من شدیدا رئالی هستم. اصلا فیگو را به این دلیل دوست دارم که از بارسا به رئال مادرید رفت. راستی زیدان هم قرار بود بیاید ولی ظاهرا نشده.

بله، مربی محبوب شما هم که قرار است روی نیمکت ستاره های دنیا باشد.

چه کسی؟

کارلوس کروش.

روی نیمکت آنهاست؟

به احتمال زیاد. علی پروین هم گویا قرار است سرمربی شما باشد.
به به، علی آقا هم از بزرگان هستند.

خیلی از منتقدان کروش می گفتند برنامه شما نقش زیادی در ماندن او در تیم ملی داشت.
من کروش را در تمام عمرم تنها یک بار دیدم که آن هم در برنامه عیدانه ام بود که بعد گفتند کمک کرد کروش بماند. ببیند هرکسی سلیقه ای دارد. من با حفظ احترام برای تمام مربیان وطنی، جذاب، خوب و زحمت کش مان، به عنوان کسی که فوتبال را تعقیب می کند، پکیج کروش را دوست دارم. برای من او شبیه ترین مربی خارجی تاریخ فوتبال ما به ایرانی هاست. ولی به نظرم یک انتقاد به آقای کروش وارد است. او هنوز به درک مشترک و متقابلی با مربیان و بزرگان فوتبال ما نرسیده است. او باید با بزرگان فوتبال ما به یک ادبیات مشترک برسد. بعضی وقت ها فضا طوری است که آدم احساس می کند دارند لج و لجبازی می کنند. به نظر من اگر کروش بتواند یک فضای همدلی و وحدت با بزرگان، کارگزارها و مربیان ایرانی ایجاد کند، در آن صورت خروجی فوتبال ما بسیار بهتر خواهد بود.

چرا تصور می کنید کروش شبیه ایرانی هاست؟ خیلی ها دلایل مختلفی دارند. یکی می گوید به خاطر مشتی که مقابل کره ای ها کرد، یکی می گوید به خاطر رفتارش. نظر شما در این باره چیست؟
نکته ای که می خواهم بگویم شاید خوب نباشد. شاید خیلی ها نگاه شان نسبت به من متفاوت باشد. ولی من دوست دارم با صداقت حرف بزنم. به نظرم حسابی که کادر فنی و بازیکنان از کروش می برند، یک نکته مثبت است. او به تیم نظم داده و شخصیت خوبی در تیم ملی به وجد آورده است. بدون تعارف، این مربی اهل باج دادن نیست. وقتی یک مربی اینطور رفتار می کند و همه چیزش را می گذارد، بازیکن هم با تمام سوخت و تمام قدرتش در زمین بازی می کند. شما می بینید وقتی بازی تمام می شود بازیکنان ما چقدر عرق کرده و خسته اند. این خیلی خوب است. این کاراکتری که ما می بینیم، در مقایسه با کسانی که در ادوار قبلی بوده اند، متفاوت است. به خاطر همین چیزها من کروش را دوست دارم. شما بازی آرژانیتن را به یاد بیاورید. اصلا چطور می شود مسابقه ای را که ما اواخر بازی آنطور به آرژانتین باختیم، با بازی های ادوار گذشته قیاس کنیم؟ اصلا قایل مقایسه نیستند. شما این را در نظر بگیرید تیمی که در اختیار کروش قرار گرفته، تیم پرستاره ای نیست. اگر تیم 98 در اختیار کروش بود که در فوتبال ما انقلاب می شد. شک نکنید می توانستیم در جام جهانی از گروه خودمان بالا برویم. آن دوران ما کلی ستاره داشتیم. الان تیم ملی مگر چقدر ستاره درد؟ کروش وقتی آمد که اواخر فوتبال علی کریمی بود. اگر کروش کریمی، خداداد و دایی را داشت چه می شد؟ اگر یکی مثل کریم باقری برایش بازی می کرد چطور؟ تیم 98 ما پر از ستاره بود. آن نسل را اصلا نمی شود با این نسل قیاس کرد.

البته منتقدان کروش این مسایل را نمی پذیرند.
هرکس یک سلیقه ای دارد. ولی کروش برای من مربی جذابی است. هرگز نمی توانم تصور کنم یکی مثل کارلوس کروش روی نیمکت پرسپولیس بنشیند. او برای تیم ملی ما خوب است.

چرا؟ یعنی نمی تواند در پرسپولیس موفق باشد؟
شما ببینید. برانکو الان نمی داند دارد در پرسپولیس چکار می کند. عملکرد ملی او قابل قیاس با عملکردش در پرسپولیس نیست. لیگ برتر ما ادبیات خودش را دارد. لیگ ما شکل تیم ملی نیست. با وضعیتی که من می بینم، مربی خارجی به درد لیگ برتر نمی خورد. مربی ایرانی باشد بهتر است که بفهمد مشکلات چیست، از همه چیز چیز خبردار باشد، بفهمد حاشیه کجاست، چه چیزی دردسر درست می کند، تماشاچی کیست، تماشاگرنما کیست، با بی پولی بسازد، با شیطنت ها بسازد، بداند کمیته انضباطی چیست و هزار چیز دیگر. مربی که از خارج بیاید در دو سال اول تازه این چیزها را می شناسد ولی مربی ایرانی با این مسایل آشناست.

خیلی ها نگران آینده پرسپولیس هستند. هواداران از شکست های این تیم ناراحتند و شما هم که هوادار دو آتیشه این تیم هستید.
من هنوز حسرت یک چیز را می خورم. اینکه چرا یحیی گل محمدی را در پرسپولیس نگه نداشتند؟ نیمه دوم بازی استقلال را دیدید؟ ذوب آهن فوتبالی بازی کرد که من در این چند سال دیده بودم. اصلا ذوب آهن تیم عجیبی بود. نیمه اول یکنواخت بازی می کرد ولی نیمه دوم چقدر حمله می کرد؟ چقدر خوب همدیگر را پیدا می کردند؟ فوتبال یعنی این. واقعا خسرت می خورم که او را از دست دادیم.

البته یحیی جزو گزینه هایی است که یک روز به پرسپولیس برمی گردد. این کاملا پیداست.
واقعا نمی دانم چرا اینقدر با اعصاب تماشاگران پرسپولیس بازی می کنند. این دیگر کمترین توقعی است که ما داریم. پرسپولیس باید نتیجه بگیرد. دیگر همه می دانند پرسپولیس چقدر طرفدار دارد. استقلال چقدر طرفدار دارد. در این چند ساله دوست دارند مایه عذاب دو تیم باشند. باید کمک کنند مشکلات استقلال و پرسپولیس حل شود. دیگر همه چیز شبیه یک شوخی شده است. این دو باشگاه پرطرفدار هستند و نتایج شان برای بخش زیادی از جمعیت ما اهمیت زیادی دارد.

شما خیلی خوب فوتبال را دنبال می کنید.
بله، من شدیدا فوتبال را پیگیر می کنم و بازی ها را می بینم.

بازی خودتان چطور است؟
والا بد نبوده. یک حرف هایی برای گفتن داریم. من الان که دیسک کمرم مشکل درست کرده ولی هر هفته سالن می روم تمرین می کنم. در قدیم هم که چمن بازی می کردم دفاع جلو زن بودم. زیاد فوتبال بازی می کنم.

دنبال گنی جلوی ستاره ها هستید؟
(خنده) امیدوارم بازی برگزار شود و اتفاقات خوبی هم در زمین بیفتد.